"ROZMOWA Z KOBIETĄ" Antoni Pawlak


jestem jak papier ścierny
chropawy
szorstki

spójrz; telefon jak wąż
pręży się do skoku
telefon jest po to by powiedzieć
tak – nie
przyjdę – nie przyjdę
niedługo – jutro
a nie po to by mówić
płakać
wzdychać
wyznawać

jestem jak papier ścierny
nie do przytulania
nie do głaskania

spójrz; za twym oknem
latarnie układają się
w płonący bukiet
więc po co ci kwiaty
posłuchaj; miejsce kwiatów
jest na łące
kwiaty w wazonie mają w sobie
coś z pornografii dziecięcej

jestem jak papier ścierny
nie do mruczenia
nie do wyznań

spójrz; płatki śniegu
jak pudle białe
łaszą się do twoich stóp
więc po co ci moje pieszczoty
kanciaste
niezgrabne

jestem jak papier ścierny
na twych palcach
kropelek krwi
widzę kilka